Exoskeleton (Dış İskelet) teknolojisinin icadı, insanın fiziksel kapasitesini artırma hayalinin bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır ve kökenleri 20. yüzyılın ortalarına kadar uzanır. İlk fikirler, özellikle askeri alanda askerlerin daha fazla yük taşımasını sağlayacak “mekanik destek sistemleri” oluşturmak amacıyla 1960’lı yıllarda ABD’de geliştirilmeye başlandı. General Electric tarafından 1965 yılında geliştirilen “Hardiman” adlı ilk dış iskelet prototipi, insanın güç kapasitesini artırmayı hedefliyordu; ancak aşırı ağırlığı (yaklaşık 680 kg) ve dengesizlik sorunları nedeniyle pratikte kullanılamadı. 1980’li ve 1990’lı yıllarda bilgisayar ve sensör teknolojilerinin gelişmesiyle birlikte dış iskeletler daha hassas ve kullanışlı hale geldi. 2000’li yılların başında ise ReWalk, Ekso Bionics, Honda gibi firmalar, felçli hastaların yürümesini sağlayan medikal exoskeleton sistemlerini tanıttı. Aynı dönemde savunma sanayisinde, özellikle ABD ordusu için Lockheed Martin gibi şirketler tarafından üretilen dış iskeletler, askerlerin hem dayanıklılığını hem de yük taşıma kapasitesini artırmak için tasarlandı. 

Jeneratör makinesi, elektriğin üretiminde devrim yaratan ve modern yaşamın temel taşlarından biri olan bir teknolojik icattır. Bu önemli buluş, 1831 yılında İngiliz fizikçi ve kimyager Michael Faraday tarafından gerçekleştirilmiştir. Faraday, yaptığı deneyler sonucunda bir mıknatısın bir tel bobin içinde hareket ettirilmesiyle elektrik akımı oluştuğunu keşfetmiştir. Bu olay, elektromanyetik indüksiyon olarak adlandırılmış ve jeneratörlerin çalışma prensibinin temelini oluşturmuştur. Faraday’ın icat ettiği ilk jeneratör, basit bir tel bobin ve mıknatıs kullanılarak yapılan deneysel bir düzeneğe sahipti, ancak bu küçük sistem büyük bir bilimsel devrimin kapılarını aralamıştır. 19. yüzyılın sonlarına doğru jeneratörler, hidroelektrik santraller ve buhar makineleriyle entegre edilerek sanayi devriminde elektrikli makinelerin çalıştırılmasında kullanılmaya başlanmıştır. Günümüzde kullandığımız modern jeneratörler, Faraday’ın ortaya koyduğu ilkelere dayansa da, çok daha güçlü, verimli ve çeşitli enerji kaynaklarına uyumlu hâle gelmiştir. Bu icat sayesinde elektrik enerjisi, sanayi, ulaşım, sağlık ve ev yaşamı gibi pek çok alanda vazgeçilmez bir unsur hâline gelmiştir.

2003 yılında Amerikalı mühendis Dean Kamen tarafından geliştirilen "iBOT" adındaki gelişmiş tekerlekli sandalye, merdiven çıkabilme, engebeli arazilerde hareket edebilme ve kullanıcıyı ayakta durur pozisyona getirme gibi özellikleriyle büyük bir yenilik sundu.

Bu, fiziksel engelli bireylerin hem daha bağımsız hareket etmesini sağlar hem de sosyal etkileşimlerde göz hizasında bulunma avantajı yarattı. Cihaz ilk piyasaya çıktığında büyük heyecan uyandırdı, ancak yaklaşık 25.000 dolarlık fiyat etiketi ve sağlık sigortalarının bu ürünü karşılamaması, yaygın kullanımını engelledi. Bu nedenle 2009 yılında üretimi durduruldu. Ancak 2014’te Dean Kamen ve ekibi, iBOT'u yeniden tasarlamak ve daha ulaşılabilir kılmak için çalışmalara başladı. Sonuç olarak, 2019’da yeni nesil iBOT yeniden piyasaya sürüldü. Daha hafif, daha dayanıklı ve bazı ülkelerde belirli şartlarda sigorta kapsamında verilebiliyor. Bugün hâlâ çok yaygın olmasa da, iBOT teknolojisi engelli bireyler için büyük bir potansiyel taşımaya devam ediyor.